Στέκεται μπροστά από το παλιό εκρεμμές. Τικ-Τακ, Τικ-Τακ. Σκέφτεται τη ζωή του. Όλη τη ζωή του. Καθε τικ και κάθε τακ ξεχωριστά, περνάει η ζωή του μπροστά στα μάτια του. Και ξανά. Τικ-Τακ. Τικ-Τακ. Αναρωτιέται πως γίνεται ολόκληρη η ζωή να χωρέσει σε ένα τικ, ή σε ένα τακ. Απαντάει ο ίδιος στον εαυτό του, σκεπτόμενος ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν η ζωή αυτή μπορεί να συνοψιστεί σε μία σκέψη, ή σε ένα συναίσθημα. Σε ένα Τικ ή σε ένα Τακ. Τικ-Τακ. Τικ-Τακ.
Το εκρεμμές σταματάει. Μέσα στη σιωπή μπορεί πλέον να δει και να αντιληφθεί ποιος είναι ο λόγος που η ζωή του έχει πάρει τόσο στραβό δρόμο. Για ποιο λόγο νιώθει τόσο αποτυχημένος. Γιατί δεν νιώθει διακριτός, σεβαστός, ότι η παρουσία του και η προσωπικότητα του δεν έχουν κάποιο αντίκρυσμα στους ανθρώπους που συναντάει. Είτε για λίγο, είτε για πολύ.
Πάντοτε άκουγε τριγύρω του, ότι ο σεβασμός κερδίζεται. Δεν είναι ότι δεν το πίστευε, είχε καταλάβει ότι έτσι λειτουργεί ο κόσμος, αν και δεν το θεωρούσε σωστό. Πίστευε ότι ο σεβασμός, ο υποτυπώδης τουλάχιστον, έπρεπε να είναι αυτονόητος για όλους. Όμως μετά από αυτά τα δεκάδες χρόνια που κράτησε το προηγούμενο Τικ και μετά από το –αναπάντεχο- εκκωφαντικό Τακ, κατάλαβε ότι του λέγανε ψέμματα. Όχι μόνο ο σεβασμός δεν είναι αυτονόητος, ούτε καν κερδίζεται, τουλάχιστον από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Ο σεβασμός απαιτείται.
Νιώθει σαν να ανακάλυψε την Αμερική, ειρωνευόμενος τον ίδιο του τον εαυτό. Αναμοχλεύει τις αναμνήσεις του και παρατηρεί ότι τις ποικίλες φορές στη ζωή του που ένιωσε ασέβεια, δεν φρόντισε να απαιτήσει το σεβασμό που του αναλογούσε. Να επικρίνει τους πομπούς των συμπεριφορών που δέχτηκε. Ίσως νόμιζε ότι δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα μια και δεν θα κέρδιζε κάτι ουσιαστικό πέρα από περαιτερω εντάσεις και φασαρίες. Ίσως γιατι θεωρούσε ότι όταν αποδεδειγμένα κάποιος δεν νοιαζόταν αυτόν, πλέον δεν υπήρχε λόγος να το βασανίζει το θέμα περισσότερο.
Αλλά τώρα καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνεται ότι όσο αυτές οι συμπεριφορές επαναλαμβανόταν κατά τη διάρκεια της ζωής του, όσο αυτός δεν αντιδρούσε, όσο δεν απαιτούσε να τον συμπεριφέρονται σαν στοιχειώδη άνθρωπο, όσο δεν επέκρινε όσους έπρεπε να επικρίνει, μέσα του μεγάλωνε ένα καρκίνωμα, άχρωμο, άοσμο, άγευστο και αόρατο. Και αυτό ύπουλα κατέκλυε τις κινήσεις του, τη γλώσσα του σώματος του, τις συμπεριφορές του και δημιουργούσε πρόσφορο έδαφος για να γίνεται θύμα αδιάκριτης αδιαφορίας και θορυβώδους σιωπής. Με το να μην διεκδικεί φωναχτά το δικαίωμα του για ειλικρινή συμπεριφορά απέναντι του, «δίδαξε» όλο του το είναι να μην φαίνεται. Με αποτέλεσμα να καταντήσει και αυτός, για τους περισσότερους, να τον αντιλαμβάνονται σαν άχρωμο, άοσμο, άγευστο και αόρατο. Βασικά να μην τον αντιλαμβάνονται καν.
Το εκρεμμές ξεκινάει ξανά. Τικ-Τακ. Αυτή τη φορά γνωρίζει ότι έχει έρθει η αλλαγή που βαθιά μέσα του αποζητούσε. Τικ-Τακ.Τώρα θα απαιτήσει τον σεβασμό. Τικ-Τακ. Ακόμα και αν αυτό δεν φανεί αρκετό για να τον κερδίσει θα έχει σταματήσει την περαιτέρω εξάπλωση του καρκινόματος μέσα του. Ίσως θα αρχίσει και να το συμπιέζει. Τικ-Τακ. Έτσι ώστε το κορμί του να απελευθερωθεί από αυτή την κακοηθή αύρα που τον περικύκλωνε μέχρι τώρα. Τικ-Τακ. Πλέον θα διεκδικήσει και θα κατοχυρώσει το πνευματικό δικαίωμα του να είναι ορατός. Τικ-Τακ. Και ας μην γίνει ποτέ αρεστός. Τικ-Τακ. Η διακριτικότητα του πέθανε, αφού πρώτα βιάστηκε παρά φύσιν. Τικ-Τακ.
Καθώς το εκρεμμές διανύει το νοητό του τόξο, καταλαβαίνει ότι υπάρχει και μία παγίδα σε όλη αυτή την αντεπίθεση. Να γίνει σαν αυτούς που δικαιολογημένα σιχαινόταν στον πρότερο βίο του. Είναι οι σεβαστοί που επέβαλλαν αυτή τους την ιδιότητα. Καταλαβαίνει ότι ο σεβασμός πρέπει πάντα να απαιτείται. Αλλά ποτέ να επιβάλλεται. Διότι τότε δεν θα είναι σεβασμός, θα είναι φόβος. Και όχι δεν θέλει να τον φοβούνται. Δεν θα τους επιτρέψει να τον μετατρέψουν στο τέρας που οι ίδιοι έχουν ήδη μεταμορφωθεί.
Η ψυχή του αντέχει ακόμα. Και το εκρεμμές σταματάει.
Πηγή εικόνας: salecycle.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου