Στους δρόμους, βρίσκεται η ζωή

Βρίσκεσαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Κάποιοι θα το αποκαλούσαν σπίτι. Σκοτώνεις τη ρουτίνα του μυαλού σου μέσω της στασιμότητας. Γιατί το κάνεις αυτό; Τι σου προσφέρει; Αφού το ξέρεις ότι στην πραγματικότητα αυτή η αδράνεια, σε πνίγει. Άστο, φύγε. Βγες από αυτό το σπίτι. Κατέβα στους δρόμους. Αφέσου σε αυτούς. Περπάτησε τους. Πρωταγωνίστησε στα έργα που γυρίζουν 24 ώρες το 24ωρο καθημερινά. Γίνε ένα με αυτούς.

Είτε είναι στενά σοκάκια είτε είναι λεωφόροι ολόκληροι, οι δρόμοι έχουν την ευχή και την κατάρα ταυτόχρονα να ενώνουν. Από μεμονωμένες στιγμές μέχρι ολάκερες ζωές. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί αυτών των συναντήσεων και είναι καταδικασμένοι να παραμένουν απλοί μάρτυρες τους.

Μάρτυρες ακραίων καταστάσεων, ακραίων συναισθημάτων. Από τις άμορφες μάζες μοναχικών ζωών που τους περπατούν ή οδηγούν πάνω σε αυτούς, στην απομόνωση των άστεγων και από εκεί στις συγκεντρώσεις ιδεών που έχουν εξελίξει την ανθρωπότητα και στα ερωτευμένα ζευγάρια που αφήνονται ανέμελα στην παρατήρηση τους.

Οι δρόμοι είναι φιλόξενοι και ανοιχτόμυαλοι. Δεν τους νοιάζει τι είσαι. Θα σε υποδεχτούν, όποια και αν είναι η καταγωγή σου, το φύλο σου, το επάγγελμα σου, η σεξουαλική σου ταυτότητα και οτιδήποτε άλλο.

Το νου σου όμως. Μην προσπαθήσεις να κρυφτείς από τους δρόμους. Θα χάσεις οτιδήποτε μπορούν να σου προσφέρουν. Αν θέλεις να κρυφτείς μείνε στο ασφαλές μέρος που βρισκόσουν στην πρώτη παράγραφο. Οι δρόμοι αν κάτι δεν ανέχονται είναι τους δειλούς. Αυτούς που φοβούνται τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτούς που ο φόβος της ζωής τους έχει οδηγήσει σε μία στείρα επιβίωση. Όχι. Αν είσαι από αυτούς που δεν επαναπαύονται ποτέ, που πάντα ψάχνουν κάτι περισσότερο ή κάτι ομορφότερο, τότε είσαι ευπρόσδεκτος. Οι δρόμοι είναι για τους ζωντανούς.

Δεν θα σε πιέσουν να πεις πολλά, ούτε όμως και θα σου απαγορεύσουν να εκφράσεις ότι ακριβώς σκέφτεσαι και αισθάνεσαι. Βλέπεις πάνω τους έχουν εκφραστεί όλων των ειδών τα εσώψυχα που ταλαιπωρούν και γλυκαίνουν τους ανθρώπους. Έτσι έχουν μάθει να ανέχονται και να μην ενοχλούνται, από οποιαδήποτε συμπεριφορά.

Δεν θα σε δεσμεύσουν. Τους είναι το ίδιο οικείο, να είναι οικοδεσπότες σου για μέρες συνεχόμενες, για βράδυα ατελείωτα, για άπειρα ξημερώματα και άλλες φορές να είναι απλές παρενθέσεις στις διαδρομές της ζωής σου. Και ακόμα και αν είσαι και κάπως χαμένος θα σου δίνουν πάντα τη δυνατότητα να βρεις την κατεύθυνση σου, έναν καινούριο προορισμό που μπορεί να χρειάζεσαι.

Μάταιο να συγκεντρώσεις όλα τα όμορφα και τα άσχημα που συμβαίνουν πάνω στα κορμιά των δρόμων. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει, να τους ρωτήσουμε, να μάθουμε κάτι από αυτούς, να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να αισθανθούμε, να χαρούμε, να εξοργιστούμε, να μισήσουμε και να αγαπήσουμε.

Οι δρόμοι παρότι όλα κινούνται πάνω τους, παραμένουν σταθεροί. Και περιμένουν να τους γνωρίσουμε. Αρκεί να το τολμήσουμε. Ας το κάνουμε είτε από διαστροφή είτε απο βαρεμάρα με οτιδήποτε άλλο μας προσφέρεται από το περιβάλλον μας.

Τα σπίτια είναι οι αποθήκες των αναμνήσεων που δημιουργούνται στη ζωή. Οι δρόμοι είναι οι φορείς της ίδιας της ζωής. Για να τη ζήσουμε πρέπει να τους διασχίσουμε. Και μέσω αυτών των διαδρομών να ενώσουμε τις ζωές μας. Τη δικιά σου, τη δικιά μου, όλων.