Αυτός που δεν είχε ανάγκη κανένα

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια, από τότε που έδωσε στον εαυτό του την υπόσχεση. Να μην έχει ανάγκη κανένα. Όχι μόνο σε υλικό επίπεδο αλλά κυρίως σε συναισθηματικό. Δεν ήταν μία στιγμιαία απόφαση. Ήταν ένα πλάσμα που πλέον είχε ενηλικιωθεί μέσα του. Και πλέον τον είχε κυριεύσει. Τον είχε υποκαταστήσει. Μία βαθμιαία λύτρωση που πλέον είχε ολοκληρωθεί. Και μετουσιωθεί.

Είχε κουραστεί μετά από χρόνια και χρόνια συναισθηματικών δεσιμάτων που δεν ήταν αμοιβαία σε επίπεδα έντασης και χρόνου. Οποιασδήποτε φύσεως. Και φιλικής και ερωτικής. Και μετά από αυτή την τελευταία φόλα που έτρωγε, τη μεγαλύτερη, μια και η ανάγκη του για επαφή και επικοινωνία με εκείνη ήταν η μεγαλύτερη που είχε νιώσει ποτέ, ένιωσε ότι η κόκκινη γραμμή είχε πλέον βίαια διαπεραστεί. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ή αυτός ή οι άλλοι.

Το έβαλε σκοπό. Σιγά-σιγά και καθώς περνούσε ο καιρός έφτανε όλο και πιο κοντά στην εκπλήρωση του στόχου. Πρώτα επιτεύχθηκε σε υλικό επίπεδο. Χρειάστηκε να θυσιάσει πάρα πολλές πτυχές της μέχρι τότε ζωής του, αλλά πλέον δεν κρεμόταν από τις διαθέσεις κανενός, ούτε και ήταν υποχρεωμένος να ανέχεται συμπεριφορές που αισθανόταν ότι δεν αρμόζαν στην προσωπικότητα του. Πλέον βρισκόταν σε ένα μέρος που μπορούσε να έχει επαρκέστατες οικονομικές απολαβές, να καλύπτει άνετα όλα τα έξοδα του, να κάνει και τη γκαβάτζα του και όλα αυτά χωρίς να ανησυχεί ότι θα αναγκαστεί να δανειστεί ακόμα και από τα πιο οικεία του πρόσωπο, σε περίπτωση που κάτι αναπάντεχο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, προκύψει.

Και μετά ήρθε η δυσκολότερη πρόκληση. Να μην έχει καμία συναισθηματική ανάγκη. Αυτό του φαινόταν ακατόρθωτο κάποιο καιρό πριν. Αλλά άρχισε σιγά-σιγά να το εφαρμόζει. Σε αυτό βοήθησε πολύ και το είδος των γνωριμιών που βίωσε από εκεί και πέρα, οι οποίες όλες από την αρχή, έκαναν προφανές ότι έπρεπε να αποφύγει την παραμικρή αίσθηση δεσίματος. Και το κατάφερε, ακόμα και αν κάποια στιγμή φάνηκε ότι μπορεί να παραστρατήσει από τον δρόμο που είχε ο ίδιος επιλέξει, όταν αντιλήφθηκε την κρίσιμη στιγμή ότι μία κανούρια συναισθηματική, επικίνδυνη και μάλλον επώδυνη ανάγκη, βρισκόταν στα στα σπάργανα.

Ένιωθε αρκετά καλά με τον εαυτό του, που πλέον δεν πονούσε και δεν αισθανόταν αυτό το απαίσιο συναίσθημα της διάψευσης των προσδοκιών του από άλλους ανθρώπους. Η ζωή του κυλούσε ήρεμα, και κανένας πόνος, καμία αίσθηση εγκατάλειψης, ή ανικανοποίητης ανάγκης, δεν χαλούσε αυτή του τη γαλήνη. Μπορούσε να συγκεντρωθεί στους προσωπικούς του στόχους, τελείως ανεξάρτητος από τον παραμικρό ανθρώπινο παράγοντα. Και όντως τα πήγαινε πολύ καλά.

Μέχρι που, τελείως διαυγής πλέον, άρχισε να παρατηρεί άλλους ανθρώπους γύρω του. Να χτίζουν ανθρώπινες σχέσεις και αυτόματα να έχουν ανάγκη άλλους ανθρώπους. Και ενώ όταν αυτές χαλούσαν, ένιωθε ευλογημένος που κατάφερε να απενεργοποιήσει αυτή τη λειτουργία του εγκεφάλου του και έτσι δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί ότι μπορεί στο μέλλον να ξαναϋποστεί μία ανάλογη εμπειρία.

Αλλά όταν αντιλαμβανόταν ότι αυτό το αίσθημα ανάγκης των άλλων ήταν αμοιβαίο, κάτι ταρακουνιόταν μέσα του. Ξαφνικά καταλάβαινε ότι τα τείχη είναι ωραία και προστατεύουν, αλλά καμία πόλη που περικλειόταν από αυτά δεν άκμασε χωρίς τις πύλες που θα επέτρεπαν έστω και λίγους ταξιδιώτες να την επισκευθούν. Και ταυτόχρονα θυμόταν ότι κάποιες από τις ανάγκες που είχε παλιότερα, προτού διαψευθεί, είχαν συναντήσει μία αμοιβαιότητα. Και θυμόταν ότι ήταν μία όμορφη αίσθηση αυτή. Ένιωθε την επιθυμία να αποκτήσει ξανά μία ανάγκη.

Αλλά γρήγορα έσβηνε από το μυαλό του αυτές τις σκέψεις και αυτές τις αναμνήσεις. Διότι του φαινόντουσαν τρομακτικές. Διότι κατάλαβαινε ότι πλέον ένιωθε την ανάγκη να αισθανθεί ότι έχει κάποιον ανάγκη. Να ξανααισθανθεί ευάλωτος. Και έτρεμε το φυλοκάρδι του και μόνο στην ιδέα της μικρής Κερκόπορτας, που θα επέτρεπε την άλωση του. Τρομοκρατούνταν στην ιδέα μίας ακόμα έλλειψης, που ήταν βέβαιος ότι θα αποκτήσει αν αφεθεί.

Αλλά τώρα καταλαβαίνει ότι στην πραγματικότητα ότι και να επιλέξει το αποτέλεσμα θα είναι το ένα και το αυτό. Φαινομενικά έχει δύο επιλογές, αλλά γνωρίζει ότι αυτή είναι μία. Και μία διαθέσιμη επιλογή, παύει να είναι επιλογή. Είναι μονόδρομος.