Ο σεξισμός είναι unisex

Προτού προχωρήσω στο κυρίως μέρος του κειμένου, προς αποφυγή καταγγελιών και χαρακτηρισμών τύπου «μισογύνης», θα ήθελα να υπερτονίσω ότι με τις παρακάτω σκέψεις μου δεν στοχεύω να υποτιμήσω το σεξισμό που δέχονται οι γυναίκες σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, είτε να τις αποθαρρύνω από τον αγώνα τους για μια πραγματικά ισότιμη κοινωνία για τα δύο βιολογικά φύλα. Το αντίθετο μάλιστα πιστεύω, πως ο κόσμος μας χρειάζεται πολύ περισσότερο φεμινισμό από αυτό που ήδη έχει, έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει λίγο πιο όμορφος. Δυστυχώς στην εποχή που το politically correct έχει προσπεράσει προ πολλού την κόκκινη γραμμή μεταξύ της ουσίας του και του φανατισμού, είναι ανάγκη προς αποφυγή παρεξηγήσεων να εξηγούμε τα αυτονόητα.

Καταρχάς θα πρέπει να ξεκινήσω, με την πεποίθηση μου ότι ο σεξισμός στον δυτικό κόσμο, στην πραγματικότητα είναι ένα unisex φαινόμενο. Με άλλα λόγια οι θύτες και τα θύματα του μπορούν να ανήκουν σε οποιοδήποτε από τα δύο φύλα. Είναι ένα ξαδερφάκι του ρατσισμού, διότι μας κάνει να κρίνουμε ανθρώπους, όχι βάσει των πράξεων τους, των σκέψεων και των συναισθημάτων τους, αλλά βάσει των γενετήσιων χαρακτηριστικών τους. Προφανώς είναι μία ξεκάθαρη ένδειξη για τον κάθε θύτη του, ότι έχει πολύ σοβαρές ελλείψεις  στην καλλιέργεια της προσωπικότητας του. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι περισσότερες πράξεις σεξισμού ενάντια στο γυναικείο φύλο, κρύβουν και έναν άλλο σεξισμό απέναντι στο ανδρικό. Θα προχωρήσω με κάποια παραδείγματα.

Νομίζω ότι όλοι αποδεχόμαστε ότι στη σύγχρονη κοινωνία, που οι υγιείς ετερόφυλες οικογένειες(εννοείται ότι υπάρχουν και υγιείς ομόφυλες, απλά δεν είναι της παρούσης) μοιράζονται ισότιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις μεταξύ των δύο φύλων, είναι απόλυτα σεξιστική η άποψη ότι η γυναίκα πρέπει να μένει σπίτι και να αφοσιώνεται εξ’ολοκλήρου στην ανατροφή των παιδιών. Η ίδια αυτή άποψη όμως έχει και άλλη όψη. Αν σε μία οικογένεια ο άντρας μείνει άνεργος, κάτι δυστυχώς πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας, τότε αυτόματα από το περιβάλλον του θα αρχίσει να πολιορκείται με την αίσθηση ότι είναι ένας άχρηστος. Ακόμα και από την ίδια του τη σύντροφο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανδρών οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν σε μία τόσο δύσκολη στιγμή της ζωής του από τη σύντροφο τους, γνωρίζοντας την πλήρη απαξίωση συναισθηματική και μη. Με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στην αυτοεκτίμηση τους.

Ένα άλλο παράδειγμα σεξισμού έχει να κάνει με τις εργασίες που «ταιριάζουν» στα δύο φύλα. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο κανόνας που θέλει τους υπαλλήλους των μπαρ και δη στο σέρβις να είναι γυναίκες εμφανίσιμες βάσει των συμβατικών κοινών προτύπων, είναι απόλυτα σεξιστικός όχι μόνο απέναντι στις γυναίκες είτε  «πληρούν» είτε όχι τα προαναφερόμενα στερεότυπα, αλλά και απέναντι στους άνδρες που έχουν την ατυχία να κάνουν αυτή τη δουλειά. Μία ματιά στις αγγελίες για εργασία σε αυτόν τον κλάδο θα σας πείσει. Τα αποτελέσματα στους δείκτες της ανεργίας των νέων ανδρών είναι εύκολα προφανή.

Τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα όμως όταν φτάνουμε στο θέμα των προτύπων της «ομορφιάς». Η ίδια αρρωστημένη προπαγάνδα που «επιβάλλει» τις γυναίκες φτάνουν σε σημεία νευρικής ανορεξίας, είναι ακριβώς η ίδια που «επιβάλλει» τους άντρες να πέρνουν στεροειδή και να υπογράφουν συμβόλαιο με την καρδιακή ανεπάρκεια ή τον καρκίνο του ήπατος. Η ίδια αρρωστημένη προπαγάνδα που «επιβάλλει» τις γυναίκες να κάνουν προσθετική στήθους, είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που κάνει τους άντρες να νιώθουν ένοχοι για το μέγεθος του πέους τους, αν αυτό δεν καλύπτει τα αυθαίρετα πρότυπα που έχουν τεθεί από την βιομηχανία του σεξισμού. Το αποτέλεσμα; Οι ευάλωτοι άνθρωποι είτε γυναίκες είτε άνδρες νιώθουν ανικανοποίητοι με τον εαυτό τους, πολλές φορές δυστυχισμένοι, για κάτι για το οποίο δεν ευθύνονται και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αισθάνονται μειονεκτικά. 

Μακάρι τα παραπάνω «πρότυπα» να περιορίζονταν στα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς όμως πολλές φορές  επιβάλλονται και στη ψυχοσύνθεση μας  και κατά συνέπεια και στο ίδιο το κρεβάτι μας. Όχι, όπως η γυναίκα δεν έχει καμιά υποχρέωση να είναι η παρθένα στη συμπεριφορά της και η πουτάνα στο κρεβάτι έτσι και ο άντρας δεν έχει καμιά υποχρέωση να είναι ο δυνάστης της σχέσης και  ο βιαστής στο κρεβάτι. Διότι ειδικά όσον αφορά το πρώτο, δυστυχώς έχω ακούσει πολλές φορές και κυρίως από γυναίκες, ότι ο άνδρας που δεν σηκώνει το χέρι του δεν είναι άνδρας. Πραγματικά το αφήνω ασχολίαστο μια και είναι πολύ θλιβερό για να πω το οτιδήποτε. Και στο θέμα του σεξ δε χωράνε πρότυπα. Το πως τη βρίσκει ένα ζευγάρι μεταξύ του είναι ΑΥΣΤΗΡΑ δικό του θέμα και κανένα κοινωνικό στερεότυπο δεν πρέπει να επιβάλλει οποιαδήποτε συμπεριφορά . Όπως επίσης και κανένα κοινωνικό στερεότυπο δεν πρέπει να επιβάλλει οποιοδήποτε από τους δύο εραστές να πηδηχθεί χωρίς να το θέλει πραγματικά εκείνη τη στιγμή. Και αν γίνει αυτό δεν θα είναι ένδειξη ούτε έλλειψης θηλυκότητας ούτε αντίστοιχα έλλειψη ανδρισμού.

Όπως γίνεται κατανοητό από τα παραπάνω, ο σεξισμός είναι ένα άρρωστο φαινόμενο το οποίο θίγει και τα δύο φύλα. Είναι υποχρέωση όλων μας να το καταπολεμήσουμε. Διότι αυτή η αμφιφυλική φύση του είναι που θίγει την αντίστοιχη μας ανθρώπινη. Και ίσως τελικά η λύση βρίσκεται στο να συνειδητοποιήσουμε ότι είτε άντρες είτε γύναικες, είμαστε πάνω από όλα ανθρωποι. Και έτσι πρέπει να κρίνουμε και να κρινόμαστε.

Υ.Γ. Ο σεξισμός είναι κατακριτέος, ο αισθησιασμός είναι επιθυμητός. Γιατί πολλοί/ες μπερδεύουν το ένα με το άλλο...