Κάρμεν

Ονομάζομαι Prosper Merimee…Κατάγομαι από τη Γαλλία, και είμαι συγγραφέας.Αυτό βασικά δηλώνω. Στην πραγματικότητα αυτό που κάνω είναι να καταγράφω τα ανθρώπινα πάθη ταξιδεύοντας, όσο περισσότερο μπορώ για να ακούσω διηγήσεις σχετικά με στιγμές και καταστάσεις που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων, να φαίνεται αξιομνημόνευτη. Η αναζήτηση μου με οδήγησε στην Ισπανία και συγκεκριμένα στην Κόρδοβα το 1830.

Ένα πρωινό άκουσα ότι το μεσημέρι θα εκτελούταν δημόσια ένας δολοφόνος. Είχε ομολογήσει τις πράξεις του. Πρώην υπαξιωματικός του Ισπανικού Στρατού, που λιποτάκτησε, σκότωσε τον ανώτερο του και λίγο καιρό μετά, αφού είχε δολοφονήσει τον πιο γνωστό ταυρομάχο της πόλης μαχαίρωσε μέχρι θανάτου μια νεαρή κοπέλα, τσιγγάνικης καταγωγής.  Ένιωσα μέσα μου ότι είχα βρει ακριβώς αυτό που έψαχνα. Έπρεπε να τον δω. Να μου πει ο ίδιος τι τον οδήγησε στις πράξεις του.

Αφού εξήγησα στους φρουρούς τους σκοπούς μου, με το αναγκαίο λάδωμα, μου επέτρεψαν να μπω στο κελί του. Τον είχα ξαναδεί. Τότε όμως απλά μου είχε συστηθεί ως λαθρέμπορας. Είχα δει έναν άνθρωπο με έντονο θυμό. Τώρα έβλεπα μία τελείως ήρεμη, σιωπηλή φιγούρα, που όχι μόνο δεν φοβόταν την επικείμενη εκτέλεση του, αλλά αντίθετα φαινόταν να έχει μια διακριτική αδημονία για αυτή.

Του πρόσφερα τσιγάρο, καθώς και τις γνωριμίες μου μήπως μπορέσουμε να αλλάξουμε την ποινή. Δέχτηκε μόνο το τσιγάρο. Άρχισε να μου διηγείται την ιστορία του. Την καταγωγή του από ένα χωριό της χώρας των Βάσκων. Την καταταγή του στον Ισπανικό στρατό και την απόλυτη αφοσίωση του στην καριέρα του. Ήταν 23 ετών. Το μέλλον του φαινόταν αισιόδοξο και σίγουρο, αν και απελπιστικά προδιαγεγραμμένο. 

- Μέχρι που γνώρισες αυτή...
- Ναι...Την Κάρμεν...Από εκείνη την ημέρα στη Σεβίλλη που μου έδωσε εκείνο το τριαντάφυλλο, μαγεμένο όπως μου είπε, μου συστήθηκε ως μάγισσα στην υπηρεσία του Εωσφόρου και έτσι ξεκινήσαμε να σώζουμε και να καταδικάζουμε ο ένας τον άλλο...

Καπως έτσι άρχισε να μου εξιστορεί τα γεγονότα, που παραδόξως μου φαινόταν να έχουν καθαρά και μόνο συμβολική σημασία, αντικατοπτρίζοντας την ουσία που βρισκόταν σε αυτά που ένιωσαν οι δύο εραστές. Το πως την συνέλλαβε επειδή χαράκωσε μια άλλη κοπέλα, το πως την επέτρεψε να ξεφύγει κατά τη σύλληψη της, την πρώτη τους βραδυά έρωτα στο πανδοχείο στην οδό Candilejo...

- Ενώ κοιμόμουν, ένιωθα, καταλάβαινα ότι με κοίταζε, ότι με χάιδευε τα χέρια...Πήγα να φύγω για το στρατόπεδο...Έγινε έξω φρενών...Τελικά έμεινα εκεί...Είχα αποδείξει ήδη σε εκείνη και τον εαυτό μου, όταν υπέστην στέρηση βαθμού για το οτί την επέτρεψα να το σκάσει, ότι μπροστά στην συντροφιά της δεν υπολόγιζα τίποτα, ούτε την καριέρα μου...Ούτε τη ζωή μου...

Μου αφηγήθηκε τον πρώτο φόνο που διέπραξε για αυτή. Τον Υπολοχαγό του. Όταν την έπιασε στην αγκαλιά του.

- Μία μέρα πριν μου είπε πως με αγαπάει. Και μια μερά μετά την είδα με αυτόν...Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα γίνει δικιά μου. Κανενός. Τι με ώθησε στον πρώτο μου φόνο; Ήταν ο εγωισμός μου.Ήταν η ελευθερία της που με ώθησε να κατακτήσω τη δικιά μου. Σκοτώνοντας αυτόν που με διέταζε. Ήταν το τέλειο θύμα για να αρχίσω μια νέα ζωή. Μαζί της...

Είδα ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη του καθώς μου διηγούταν τη ζωή τους με τους λαθρέμπορους στην εξοχή της Ανδαλουσίας, όπου είχαν διαφύγει μετά τη δολοφονία του στρατιωτικού. Παρατηρούσα έναν άνθρωπο που περιέγραφε τις πιο όμορφες και συνάμα πιο ελεύθερες μέρες της ζωής του, ενώ γνώριζε ότι σε λίγο αυτή θα τελείωνε. Σκυθρωπιάζει.

- Τότε έμαθα ότι ήταν παντρεμένη. Αγορασμένη στην ουσία. Οι γονείς την πούλησαν σε έναν παλιάνθρωπο όταν ήταν 12. Αυτός με την σειρά του πουλούσε το κορμί της όποτε δεν βρισκόταν ο ίδιος στη φυλακή. Ήρθε. Και την πούλησε και πάλι. Ήταν η σειρά μου να την ελευθερώσω ξανά. Τον σκότωσα. Με τη βοήθεια της. Έδειχνε να με λατρεύει. Ήθελα να γίνει γυναίκα μου. Να την παντρευτώ. Και ας ήξερα την κάκιστη σχέση της με οτιδήποτε θα είχε την ευλογία του Θεού.

Αναρωτιόμουν τι μπορούσε να χαλάσει αυτήν την όμορφη ερωτική ιστορία. Η απάντηση μου είχε δοθεί προσωπικά χρόνια πριν. Ήταν η πραγματικότητα...

- Επιστρέψαμε στην Κόρδοβα. Αυτός είχε παράσταση εκείνες τις μέρες. Τον είχε γνωρίσει όταν ήμασταν ακόμα με τους λαθρέμπορους και μας είχε καλέσει στη φάρμα του. Πλούσιος, όμορφος, δημοφιλής, πετυχημένος. Της άρεσε ήμουν σίγουρος. Δεν ξέρω αν ήταν αρκετό αυτό για να αγνοήσει εμένα..Αλλά σε συνδυασμό με τη μιζέρια που ζούσαμε, αυτή κλέβοντας ανυποψίαστους αφού τους γοήτευε και εγώ κρυμμένος από όλους και όλα, οι φόβοι μου μεγάλωναν.  Τη χτύπησα...Ο απαγορευμένος καρπός ήταν πλέον πιο γλυκός...

Στα μάτια του σχηματίζεται το βλέμμα της μετάνοιας. Όχι γιατί με την πράξη του διευκόλυνε το έργο του επίδοξου νέου εραστή της. Αλλά διότι τότε ήταν η πρώτη φορά που την έκανε να νιώσει πραγματικά άσχημα.  Από όλα τα τιμήματα που φέρνει ο έρωτας μόνο ένα είναι αυτό που μπορεί να τον ξεπεράσει σε ένταση και να λειτουργήσει ως αντίδοτο του. Ο εγωισμός. Έστω και στιγμιαίος.

- Τους βρήκα στο κρεβάτι. Η Κάρμεν απομακρύνθηκε. Αυτός ήρθε απέναντι μου, γυμνός. Πίστευα ότι θα μου έβγαινε μόνο μίσος απέναντι του. Αλλά αυτός με σεβάστηκε.  Έδειξε απίστευτη κατανόηση. Σαν να γνώριζε από πρώτο χέρι πως νιώθω. Σαν να είχε πληγωθεί με τον ίδιο τρόπο παλιότερα και αυτός. Και τότε μπαίνει ανάμεσα μας η Κάρμεν. Εκφράζει όλη την απέχθεια της εναντίον μου. Και με προκαλεί να τον σκοτώσω.
- Και τον σκότωσες...
- Ναι...Ήμουν σκλάβος της. Υποχείριο της. Και το ήξερε...
- Και σου έδειξε πως ότι έγινε δεν είχε να κάνει με αυτόν. Ήταν ένα παράπλευρο θύμα στον μεταξύ σας πόλεμο...
- Την πήγα στην εκκλησία. Την ζήτησα για τελευταία φορά να γίνει γυναίκα μου...
- Αρνήθηκε...
- Με βρισιές...Μισούσε τον εαυτό της που με αγαπούσε...
- Ίσως γιατί ήξερε ότι ήσουν ο μοναδικός που θα επέτρεπε να καταπατήσει την ελευθερία της...
- Έβγαλα το μαχαίρι...Δεν ήξερα αν θα το κάρφωνα σε μένα ή σε αυτήν...Μου ζήτησε  να την σκοτώσω...Είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε μαζί...Με πλησίασε και άρχισε να με φιλάει παθιασμένα όπως δεν με είχε φιλήσει εδώ και πολύ καιρό...Έπιασε το χέρι μου που κρατούσα το μαχαίρι και το έστρεψε στην καρδιά της...Την σκότωσα...

- Είχε να διαλέξει ανάμεσα σε μια ζωή χωρίς ελευθερία, σε μια ζωή χωρίς εσένα και τον θάνατο. Επέλεξε την ελευθερία του θανάτου. Από τα χέρια σου. Για να μην στερηθεί τίποτα μέχρι την τελευταία της στιγμή...Αν μπορούσες να διαγράψεις την Κάρμεν από τη ζωή σου, και να συνέχιζες την στρατιωτική ζωή, έτσι ώστε να αποφύγεις τον θάνατο που σε περιμένει σύντομα, θα το έκανες;
- Όχι...Όχι...Φυσικά όχι...

Πρώτη Δημοσίευση: Balaoritou Street