Ταξιδεύοντας με την Ιστορία

Όταν ένας νεαρός άνθρωπος καταφέρνει, καλώς ερχόντων των πραγμάτων, να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, έχοντας μία δουλειά που θα του επιτρέπει να κάνει και κάτι παραπάνω, πέρα από το να πληρώνει τους λογαριασμούς του, και έχει έρθει ο καιρός κάποιας άδειας ή διακοπών έρχεται και αντιμέτωπος με ένα πολύ ευχάριστο ζήτημα. Το πως θα αξιοποιήσει τον έξτρα αυτό ελεύθερο χρόνο. Σε ποιον προορισμό, θα ταξιδέψει.

Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι θα δημιουργήσει κάποιον απαράβατο κανόνα, είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συνηθίζουν να έχουν εναν κοινό θεματικό πυρήνα στα ταξίδια τους, έστω για κάποια συγκεκριμένη ηλικιακή περίοδο. Κάποιοι θα πάνε ταξίδι σε τουριστικούς προορισμούς που φημίζονται για τη νυχτερινή ζωή, τα φεστιβάλ και τα πάρτυ τους. Άλλοι θα ταξιδέψουν σε ειδυλλιακές τοποθεσίες, πολλές φορές απομονωμένες και αραικατοικημένες για να θαυμάσουν ένα φυσικό τοπίο. Άλλοι θα ταξιδέψουν για να γευτούν γαστρονομικές εμπειρίες, άλλοι για να γνωρίσουν εξωτικές κουλτούρες και η λίστα, ευτυχώς, δεν τελειώνει ποτέ.

Εγώ, έχοντας την τύχη να αποκτήσω αυτή την οικονομική και χρονική δυνατότητα σχετικά πρόσφατα δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Ιδιαίτερο party animal δεν υπήρξα ποτέ, φυσιολάτρης μεγάλος ποτέ δεν ήμουν, χωρίς βέβαια να έχω υποτιμήσει ποτέ την ομορφιά π.χ. ενός δάσους και ενώ ήμουν πάντα μεγάλος καλοφαγάς, δεν είχα ποτέ έντονη επιθυμία να πειραματιστώ πάνω σε αυτό. Πάντα όμως, τουλάχιστον από την πρώιμη εφηβεία και μετά, μου άρεσε να ανακαλύπτω πολιτισμούς ξένους και μη, μέσω της ιστορίας των τόπων που κατοικοεδρεύουν. Και παρότι η ενασχόληση μου με την ιστορία έμεινε σε ερασιτεχνικό επίπεδο, έστω και εντατικό, δεν έπαψα ποτέ να γοητεύομαι από το παρελθόν των λαών.

Κάπως έτσι, άθελα μου και χωρίς να το συνειδητοποιήσω αρχικά, σχεδόν όλοι οι ταξιδιωτικοί προορισμοί μου τα τελευταία χρόνια, είναι μέρη των οποίων η ιστορία, σε συνδυασμό με την κουλτούρα, μου είχαν ήδη προκαλέσει ένα έντονο φιλολογικό ενδιαφέρον, μέσω στεγνών γνώσεων από το διαδίκτυο, αλλά και μέσω της τέχνης, όπως οι ταινίες και η μουσική. Στη δεύτερη περίπτωση, βέβαια, πάντα υπήρχε έντονη ιστορική χροιά, η οποία μπορεί να έφτανε μέχρι το σήμερα, αλλά είχες τις ρίζες της σε παλαιότερα χρόνια, δεκαετίες, ίσως και αιώνες. 

Έχοντας προετοιμάσει τον εαυτό μου σε θεωρητικό επίπεδο, προτού επισκεφθώ ένα μέρος, έχω τη δυνατότητα όταν βρίσκομαι σε αυτό να βιώνω σε επίπεδο αισθήσεων τις πληροφορίες, τις εικόνες και τους ήχους που έμαθα πριν. Σε αισθήσεις αναφέρομαι, όχι σε παραισθήσεις, μην χαρακτηριστώ και αλαφροίσκιωτος. Έτσι επιτυγχάνω πέρα από το να διασκεδάζω επιφανειακά την παρουσία μου σε έναν καινούριο για μένα τόπο, να ψυχαγωγούμαι κιόλας, αντιλαμβανόμενος περιστατικά και στιγμιότυπα που έχουν λάβει χώρα στο περιβάλλον που βρίσκομαι. Είναι σαν να μπαίνω σε μία μικρή και ακίνδυνη χρονομηχανή και να ταξιδεύω για λίγο στο παρελθόν.

Για παράδειγμα, όταν βρέθηκα στη Σκωτία, στο κάστρο του Stirling, μου ήταν πολύ εύκολο να νιώσω για δέκατα του δευτερολέπτου ότι ήμουν απευθείας μάρτυρας, σε μία από τις αναρίθμητες μάχες που έλαβαν χώρα μεταξύ Σκωτσέζων και Άγγλων και το πως ο Ρόμπερτ Μπρους ηγήθηκε στον αγώνα των πρώτων, για ανεξαρτησία. Ή όταν βρέθηκα στην Κόρδοβα και άκουγα τους Φλαμένκο μουσικούς, αισθανόμουν πως κάπου εκεί τριγύρω η Κάρμεν αποπλανούσε έναν Βάσκο αξιωματικό του Ισπανικού στρατού, σε μία προσομοίωση με λιγότερο ιστορικό και περισσότερο λογοτεχνικό υπόβαθρο. Τέλος, δεν γίνεται όταν κάνω τις καθιερωμένες βόλτες μου στα τείχη του Επταπυργίου να μην νιώσω ένας από τους Ζηλωτές και τους υπόλοιπους Θεσσαλονικείς που αμύνθηκαν επιτυχώς, ενάντια στον Καντακουζηνό και τους Τούρκους μισθοφόρους του, σχεδόν 700 χρόνια πριν.

Όπως και να έχει, όποια και αν είναι τα κίνητρα, ιστορικά και μη, είναι γεγονός ότι ένα ταξίδι είναι μία εμπειρία ζωής, ένα επιπλέον κτήμα στον πλούτο των αναμνήσεων που δημιουργούμε στη διάρκεια του βίου μας και αλήθεια, πόσο φτωχή είναι η ζωή ενός ανθρώπου που δεν έχει καταφέρει να ταξιδέψει; Το λέω αυτό γνωρίζοντας ότι στο μεγαλύτερο μέρος της μέχρι τώρα ζωής μου, ήμουν ένας από αυτούς.

Όσες και να είναι οι αντιξοότητες, θεωρώ πως κάθε ενσυνείδητο πλάσμα πρέπει να προσπαθήσει απεγνωσμένα να γνωρίσει νέους τόπους και να τους συναισθανθεί στο μέγιστο. Είναι υποχρέωση και ταυτόχρονα δικαίωμα, απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη.

Πηγή εικόνας: GapYear