Οι έμποροι του συναισθήματος

Ζούμε σε μια εποχή που αντίθετα με ότι διαφημίζουμε στα social media, οι άνθρωποι νιώθουν όλο και περισσότερο μόνοι. Αβοήθητοι πολλές φορές, μπροστά στις επώδυνες προκλήσεις που εμφανίζει η καθημερινότητα του κόσμου μας, την οποία όλοι μαζί με περισσή αδιαφορία χτίσαμε. Εξαιρέσεις προφανώς υπάρχουν, αλλά δεν αρκούν για να καταργήσουν τον γενικό κανόνα.  Οι κοινωνίες μας είναι απάνθρωπες κατά το μεγαλύτερο μέρος τους.

Και μέσα σε αυτό το γενικό το κλίμα που οι αυτοκτονίες, τα ψυχοφάρμακα και οι ψυχοθεραπευτές πολλαπλασιάζονται, εμφανίζονται αυτοί. Οι έμποροι του συναισθήματος. Ναι σίγουρα τους έχετε πετύχει. Είναι αυτοί που βομβαρδίζουν τους πάντες γύρω τους με «συναισθήματα».  Με ρυθμούς που θα ζήλευε και καρκίνος που προκαλείται από εισροή ραδιενεργού πολώνιου, υπερχειλίζουν την καθημερινότητα μας με αγάπες, φιλίες και έρωτες. Χωρίς να το εννοούν  φυσικά. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Ακόμα και ο εμετός που μας έρχεται κάθε φορά που τους βλέπουμε επί τω έργω απέναντι σε άλλους στόχους, δεν είναι αρκετός για να εφησυχαστούμε ότι θα τους αποφεύγουμε κάθε φορά με μοναδικές απώλειες το περιεχόμενο του στομαχιού μας. Το προαναφερόμενο πρόσφορο έδαφος, κάποια στιγμή θα τους ευνοήσει για να μπορέσουν να μας μολύνουν. Γιατί όσο δυνατοί και αν είμαστε, όσο και αν έχουμε μάθει να πορευόμαστε μόνοι μας στη ζωή χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν πούστη, ας μην γελιόμαστε όλοι έχουμε ανάγκη μια αγκαλιά, τόσο που μερικές φορές εθελοτυφλούμε και την αποδεχόμαστε ακόμα και όταν μας κάνει μπαμ ότι είναι μούφα.

Και είναι εκείνη η πουτάνα η στιγμή που λεμε, «δεν είμαι μόνος». Εκεί το καρκίνωμα των εμπόρων του συναισθήματος έχει αρχίσει να εξαπλώνεται. Και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.  Τα συμπτώματα στην αρχή αμυδρά και αμελητέα, αλλά όσο περνάει ο καιρός, θα γίνονται πιο έντονα. Διότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος εραστής της αλήθειας.  Και σύντομα θα φέρει το τελικό σύμπτωμα.  Είναι η στιγμή που σαν άνθρωποι και εμείς θα έχουμε τα ζόρια μας ή τα όνειρα μας και θα τους χρειαστούμε δίπλα μας. Και εκεί είναι που θα μας πουλήσουν. Εκεί πλέον ο καρκίνος είναι εμφανής.

Γιατί το κάνουν αυτό θα αναρωτιέται κανείς; Είναι άνθρωποι με προβλήματα, με πληγές όπως και εμείς. Δεν ξέρουν; Ξέρουν αλλά δεν τους νοιάζει. Η διαφορά μας είναι ότι είναι  τόσο παρτάκηδες τόσο εγωπαθείς αλλά και τόσο θλιβερά αδύναμοι ταυτόχρονα που το μόνο που τους νοιάζει είναι να γλείψουν για λίγο τις πληγές τους. Και ας ξέρουν ότι δεν θα τις θεραπεύσουν. Τόσο το καλύτερο για αυτούς, πως θα μπορούν μετά να το παίζουν drama queens του κερατά, πως θα πετυχαίνουν τον συναισθηματικό προσηλυτισμό; Και μόλις ρουφήξουν και την τελευταία ρανίδα πραγματικού συναισθήματος από τα θύματα τους, βλέποντας ότι πλέον δεν έχουν άλλη ζωή να αφαιμάξουν, αρχίζουν και ψάχνουν το επόμενο θύμα τους. Ένας φαύλος κύκλος.

Δεν μπορούν να κάνουν και πολλά άλλα πράγματα στη συναισθηματική τους ζωή. Σαν ρεπλίκες ανθρώπων που είναι, κακά αντίγραφα, κακέκτυπα και όχι πραγματικοί άνθρωποι, είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Αυτό έχουν μάθει. Αυτό το «χάρισμα» τους όμως είναι και η κατάρα τους. Δεν θα νιώσουν ποτέ πόσο σπουδαίο και όμορφο είναι να παρατάς τα πάντα για να βοηθήσεις έναν φίλο το δευτερόλεπτο που σε καλεί και να ξέρεις ότι ήσουν εκεί και του έδωσες τη δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του. Δεν θα νιώσουν ποτέ πως είναι να τα θυσιάζεις όλα για τον έρωτα σου, να είσαι ευτυχισμένος  επειδή κάνεις ευτυχισμένο τον άνθρωπο που έχεις ερωτευτεί. Δεν θα νιώσουν. Δεν θα νιώσουν. Δεν θα νιώσουν. Και αν τυχόν πάνε να νιώσουν θα χεστούν πάνω τους και θα το σκάσουν σαν δειλοί που είναι. Δεν θα ζήσουν. Και έπειτα απλά θα επιβιώνουν εις βάρος των άλλων.

Πως τους αποφεύγουμε όμως; Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από την πρόληψη. Χτίζουμε τον εαυτό μας και την προσωπικότητα μας με βασικό γνώρισμα ότι είμαστε μόνοι. Έτσι θωρακίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε πούλημα. Τον καλλιεργούμε κατάλληλα έτσι ώστε να καλοδεχόμαστε το αληθινό συναίσθημα όποτε και αν αυτό έρθει. Θα φανεί με τις πράξεις αυτό. Μαθαίνουμε να προτιμάμε να ζούμε μόνοι, ελεύθεροι και αξιοπρεπείς από το να ζούμε σε πλάνες και παραμυθάκια.  Και τότε δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα. Και το καρκίνωμα εξουδετερώνεται εν τη γένεση του.