Δεν υπάρχει παλιά και νέα ζωή

Υπάρχουν αυτές οι στιγμές, που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το παρελθόν μας. Ειδικά όταν αυτό το παρελθόν ήταν ένα πρόσφατο παρόν, στο οποίο η ποσότητα και η ποιότητα των εμπειριών, δεν μας δίνει τον χρόνο και τον χώρο για να αντιληφθούμε το τι ακριβώς ζούμε. Και να λοιπόν ξαφνικά βρισκόμαστε παρέα με τον εαυτό μας και προσπαθούμε να βάλουμε σε μία τάξη το μυαλό μας.

Πόσο όμορφα δύσκολο είναι αυτό όμως; Ειδικά όταν το πρόσφατο παρελθόν είναι τελείως διαφοροποιημένο από υπόλοιπο παρελθόν που έχουμε ζήσει. Και σκέψου, αυτό το υπόλοιπο παρελθόν να είναι μόνο λίγες ώρες μακρυά. Πω ρε φίλε, πάλι γαμάω το κεφάλι μου.

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που αποφάσισα να αλλάξω τη ζωή μου. Να δημιουργήσω μία καινούρια ζωή. Οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτό ήταν ένας συνδυασμός αρνητικών και θετικών εμπειριών και σκέψεων που είχα μαζέψει μέχρι τότε. Ο βασικότερος ο λόγος όμως ήταν και θετικός και αρνητικός ταυτόχρονα.

Όντας ένας άνθρωπος που λατρεύει την εξέλιξη και αρρωσταίνει με τη μονοτονία, είχα φτάσει σε ένα σημείο που ήθελα νέες προκλήσεις στη ζωή μου. Νέους στόχους. Νέες εμπειρίες. Καλώς ή κακώς οι καταστάσεις που ζούσα δεν μου επέτρεπαν να αισιοδοξώ ότι θα μπορούσω να ακολουθήσω αυτή τη φιλοσοφία. Έτσι έπρεπε να επιχειρήσω τη μεγάλη αλλαγή.

Δεν θυσίασα λίγα πράγματα. Το αντίθετο. Η ζωή μου συγκριτικά με άλλες περιόδους ήταν καλύτερη τότε. Αλλά δεν υπήρχε κάμιά προοπτική για κάτι καλύτερο. Αυτό με ξενέρωνε. Και τώρα στέκομαι εδώ με λίγο κρασί και μία μπύρα που μου πρόσφερε ο κοινωνικός σε βαθμό κακουργήματος συγκάτοικος μου και προσπαθώ να αντιληφθώ το τι έζησα τόσο καιρό.

Πως να τα βάλεις όλα σε μια σειρά; Συγκεχυμένες έρχονται οι αναμνήσεις. Όμως ακόμα και έτσι αντιλαμβάνομαι ότι η πλειοψηφία τους είναι όμορφες. Και αντιλαμβάνομαι ότι έχω βάλει νέες βάσεις στη ζωή μου, οι οποίες προσφέρουν τις πάντα επιθυμητές σε μένα προοπτικές. Έχτισα ένα πρόσφατο παρελθόν το οποίο μου δίνει τη δυνατότητα να κυνηγήσω και να διεκδικήσω το μέλλον. Ναι είμαι χαρούμενος. Ναι ξέρω ότι η ζωή πάντα έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Η γνώση αυτής της κυκλοθυμικότητας της ζωής μου δίνει τη σοφία να απολαμβάνω χωρίς τυμπανοκρουσίες τα «πάνω» της και να μην πανικοβάλλομαι στα κάτω της.

Και τώρα ετοιμάζομαι σε λίγες ώρες να ξανασυναντήσω ένα μέρος της ζωής που είχα αφήσει πίσω μου. Η νέα ζωή που επέλεξα βλέπετε, μου έδωσα το  δικαίωμα να αποβάλλω ότι άσχημο είχε η παλιά και να κρατήσω τα όμορφα. Στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Διότι όταν αλλάζει κάποιος τη ζωή του είναι αγνωμοσύνη μαζί με τα άσχημα να ξεχνάει και τα όμορφα που ζούσε μέχρι τότε. Διότι τόση ώρα που αναφέρω τους όρους «παλιά» και «νέα ζωή» διαπράττω ένα μεγάλο λάθος.

Δεν υπάρχει παλιά και νέα ζωή. Μία είναι η ζωή. Η δική μας. Ξεκινάει. Εξελίσσεται. Και κάποια στιγμή τελειώνει. Κατά τη διάρκεια της, όσο διαφορετική και να παρουσιάζεται κατά περιόδους, θα συναντήσουμε άσχημες και όμορφες καταστάσεις. Άσχημους και όμορφους ανθρώπους. Μέχρι κάποια στιγμή να ξαναγίνουμε ασυνείδητο μέρος του σύμπαντος που μας την πρόσφερε. Ας την απολαύσουμε μέχρι τότε, χωρίς να συγκρίνουμε τις περιόδους της, και ας φροντίσουμε να κρατάμε τις ομορφιές της και να μαθαίνουμε από τις ασχήμιες της.  Ή έστω μόνο το πρώτο. Οπωσδήποτε το πρώτο.