Ο Ζηλωτής...Ας γνωριστούμε...

Ας συστηθούμε. Επέλεξα το ψευδώνυμο «Ζηλωτής». Γιατί το επέλεξα; Ούτε έχω πρόβλημα με το επίσημο ονοματεπώνυμο μου, ούτε το κρύβω. Νομίζω είναι αυτό το καλλιτεχνικό απωθημένο που κρύβω όχι και τόσο τεχνηέντως, ίσως είναι και η αφελής ματαιοδοξία που υποβόσκει σε κάθε πλάσμα που αυτό-αποκαλείται άνθρωπος. Όμως ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δεν χρησιμοποιείται πρώτη φορά πάνω στη γη.

Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει τους Εβραίους επαναστάτες, που δρούσαν ενάντια στην εξουσία της Ρώμης και των Φαρισαίων, την εποχή του Χριστού. Δεν αποδέχονταν καμιά ανθρώπινη εξουσία, μόνο αυτή του Θεού. Επίσης δεν άφησαν καλό όνομα στην παγκόσμια ιστορία, καθώς λόγω του φανατισμού τους πολλές φορές επιδίδονταν σε ακρότητες. Γνωστοί Ζηλωτές ήταν ο Βαραβάς και ο Ιούδας. Ο τελευταίος, σύμφωνα με τον Καζαντζάκη στον «Τελευταίο Πειρασμό», ήταν ο εκλεκτός του Χριστού για να τον προδώσει, καθώς πίστευε ότι μόνο αυτός θα άντεχε την ατίμωση που επιφέρει η στάμπα του προδότη. Πήγε κουβά, όπως αποδείχτηκε...

Η δεύτερη φορά που χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Ζηλωτής» ήταν στην Θεσσαλονίκη του 14^ου αιώνα μ.Χ. όταν το ομώνυμο πολιτικό κίνημα εγκατέστησε στην πόλη ένα καθεστώς αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας που άντεξε 8 χρόνια. Αρκετά αμφιλεγόμενη ιστορία, πολλοί ιστορικοί τους αποθεώνουν προσδίδοντας τους ένα πρώιμο σοσιαλιστικό χαρακτήρα, άλλοι παραμένουν αρκετά καχύποπτοι απέναντι τους. Μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη τότε, μια και οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε για αυτούς, προέρχονται από τους εχθρούς τους. Περισσότερες λεπτόμερειες για την επανάσταση των Ζηλωτών μπορείτε να βρείτε σε αυτό το κείμενο μου.

Έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Ζηλωτής» αλλά οι δύο προαναφερόμενες είναι οι πιο χαρακτηριστικές. Προφανώς η πρώτη δεν με αντιπροσωπεύει ιδιαίτερα. Αντίθετα η δεύτερη, μπορώ να πω ότι με αντιπροσωπεύει αρκετά, κάθως υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία, όπως η καταγωγή και οι κοινωνικές πεποιθήσεις . Ίσως είναι και η προαναφερόμενη ματαιοδοξία μου, η οποία εκφράζεται μέσω της γνώσης της Ιστορίας της πόλης καταγωγής μου, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των συμπατριωτών μου, οι οποίοι αγνοούν ολοκληρωτικά την ύπαρξη του συγκεκριμένου κινήματος. Είναι αυτή η αλαζονεία που συχνά πυκνά τιμωρείται, όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Σοφοκλής στο έργο του «Οιδίπους Τύραννος»: Πόσο τρομερή είναι η γνώση όταν δεν προσφέρει κέρδος στον άνθρωπο που την κατέχει...

Αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο στην λέξη «Ζηλωτής» που με έκανε να την υιοθετήσω σαν ψευδώνυμο, είναι η ίδια της η ετυμολογία. Προέρχεται από τη λέξη «Ζήλος» που σημαίνει πάθος, θέληση. Έτσι λοιπόν ο Ζηλωτής είναι αυτός που πορεύεται στη ζωή με όπλο, τον ζήλο του.

Έχοντας την τύχη με ή χωρίς εισαγωγικά, να γεννηθώ φτωχός, αν όχι άσχημος σίγουρα όχι όμορφος, ευαίσθητος έστω και επιλεκτικά, χωρίς την παραμικρή πειθώ και αύρα, ατάλαντος, και αρκετά έξυπνος για να αντιλαμβάνομαι απόλυτα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά μου και κυρίως το πότε συμπεριφέρομαι σαν χαζός, σύντομα αντιλήφθηκα ότι δεν είχα πολλές επιλογές. Βασικά η μόνη επιλογή μου για να μπορέσω να αξιοποιήσω τη συνειδησιακή ανεξαρτησία , που μου δάνεισε το σύμπαν προτού μου την πάρει πίσω και ψοφήσω, και να μην γευτώ την προδιαγεγραμμένη αποτυχία μου, ήταν να μπορέσω να αντισταθμήσω αυτά τα ελαττώματα με το μοναδικό χαρακτηριστικό που θα μπορούσα να εφαρμόσω στη ζωή μου. Ένα χαρακτηριστικό το οποίο είναι διαθέσιμο σε όλους τους ανθρώπους, αν και λίγοι το ενεργοποιούνε μια και τον παραπάνω συνδυασμό ελλείψεως χαρισμάτων λίγοι και εκλεκτοί τον έχουνε. Είναι η θέληση για αξιομνημόνευτες εμπειρίες. Είναι το πάθος για ζωή. Είναι ο ζήλος.

Ναι, ο ζήλος είναι η ευχή μου και η κατάρα μου. Ο ζήλος είναι αυτός που με έχει βοηθήσει να πετύχω τα λιγοστά που πέτυχα μέχρι τώρα. Ο ίδιος ο ζήλος είναι αυτός που με κάνει ανυπόφορο συνεργάτη και έτσι όλα τα όνειρα που έχω μοιραστεί με άλλους ανθρώπους, έχουν πάει άπατα. Ο ίδιος ο ζήλος είναι αυτός που με ωθεί να παλεύω ασταμάτητα για τα προσωπικά μου όνειρα. Ο ζήλος είναι αυτός που με κάνει όποτε σπάνια ερωτεύομαι να το κάνω παράφορα, μια και ο έρωτας αν δεν είναι παράφορος  δεν είναι έρωτας. Ο ίδιος ο ζήλος είναι που με βοηθάει, να μαζεύω τα συντρίμια μου όταν αυτός ο έρωτας αποδεικνύεται ανεδαφικός. Ο ζήλος είναι αυτός που με κάνει να μην αποδέχομαι την ήττα και να μην απολαμβάνω το παιχνίδι. Ο ίδιος ο ζήλος είναι αυτός που με κάνει όμως να αναζητώ απεγνωσμένα το παιχνίδι αυτό. Ο ζήλος είναι που με έκανε να εγκαταλείψω τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις που είχα χτίσει στα πρώτα 27 χρόνια της ζωής μου. Ο ίδιος ο ζήλος είναι αυτός που μου έδωσε τη δύναμη να αντέξω την απόλυση σε ξένη χώρα, το να είμαι άστεγος ουσιαστικά για 2 μήνες, το να εργαστώ στην χειρότερη δουλειά για τα δεδομένα της Ολλανδίας όπου ζω τώρα και έπειτα να ανταποκριθώς επιτυχώς σε μία δίωρη συνέντευξη για να εργαστώ σε ένα από τα καλύτερα εργασιακά περιβάλλοντα παγκοσμίως, όπου εργάζομαι τώρα. Ο ζήλος αυτός είναι που υπερκαλύπτει, μέχρι τώρα επιτυχώς, την έλλειψη ταλέντου που έχω και στο επάγγελμα που διάλεξα. Ο ζήλος είναι που με ώθησε να χτίσω μία νέα ζωή η οποία ήδη μου έχει προσφέρει ένα ταξίδι σε έναν προορισμό που ονειρευόμουν από παιδί. Και κυρίως ο ζήλος είναι που μου πρόσφερε τη γνωριμία με τόσους όμορφους ανθρώπους που είχα την τύχη να τους έχω δίπλα μου στον χθεσινοβραδινό εορτασμό των 28^ων γενεθλίων μου. Ο ζήλος είναι που με έκανε να δώσω νέα και όμορφη διάσταση στη ζωή μου. Και με τον ίδιο ζήλο είναι που δεν ξεχνάω τους ανθρώπους που είχα την τύχη να γνωρίσω πριν φύγω από την Ελλάδα και αξίζουν να τους συναντώ ακόμα και τώρα έστω και όχι τόσο συχνά. Τέλος αυτός ο ζήλος για ζωή, είναι που με έχει οδηγήσει πλέον στο να μπορώ να αγαπώ, χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν.

Πάντα θα είμαι ένας Ζηλωτής. Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να χρησιμοποιώ τον ζήλο μου για να πετύχω ότι ονειρεύομαι όσο θα ζω. Και θα ονειρεύομαι όσο θα ζώ. Και ελπίζω την ύστατη στιγμή ο Ζήλος μου να είναι και πάλι παρών. Να είναι παρών τη στιγμή που θα καταλάβω ότι πλέον δεν έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι.  Και τότε ελπίζω ο Ζήλος, εκκωφαντικός όσο ποτέ άλλοτε στην μέχρι τότε ζωή μου, σαν ένας επιθανάτιος βρόγχος, σαν ένα κύκνειο άσμα, να μου δώσει τη δύναμη να δώσω το τέλος που αρμόζει σε ένα Ζηλωτή...